zondag 23 oktober 2011

Taalkeuken in Frankrijk

Foto: Rik Meeldijk
Deze herfstvakantie waren we weer in Frankrijk. In de buurt van Macon, daar heeft familie van ons een huis. Dit jaar waren we met ons elf-en-halven. De halve is de achterneef van 1 jaar en 4 maanden. Ik reken namelijk altijd in te vullen magen en die van zo’n ventje is toch een stuk kleiner. We gingen er een dag eerder heen om het huis op te warmen, boodschappen te doen en de rest van het gezelschap bij aankomst te verwelkomen met een geurige pan soep. Soupe au Pistou werd het, van kokenvoormijndochter.nl. Echt een aanrader, die soep en de website ook.

Na drie dagen stralend en warm zomerweer met langere en kortere wandeltochten in de prachtige omgeving begonnen we wat onrustig te worden, want er moest ook nog wijn geproefd en gekocht worden. En de nichten moesten nodig shoppen. Gelukkig barste er de vierde dag ’s ochtends een regenbui voor bijna de hele dag los. We konden er dus op uit. De nichten en hun moeders lekker shoppen, wij op wijnjacht. Het eerste doel was een biologische wijnboer in Morgon. Van de Beaujolaiswijnen vind ik Morgon een van de lekkerste, wat meer karakter. De volgende halte was Domaine du Breuil van Jean-Paul Ducote in St Amour. Een ouder(wets)ere wijnboer, die zelf gezellig meeproefde. Een paar flessen St Amour om dit jaar te drinken en een paar die nog een jaar moeten liggen. En witte Bourgogne zonder meer, lekkere soepel wijn voor een prettige prijs. Laatste halte was Romuald Petit. Twee jaar gelden hadden we bij hem St Veran gekocht die we naderhand eigenlijk lekkerder vonden dan de Pouilly St Vinzelles die we elders hadden gekocht.(en nog een stuk goedkoper ook). Romuald is een jonge wijnboer die moderne wijnen maakt en op weg is naar omschakeling naar biologische wijn. Daarnaast is het een charmante man die ons zelfs herkende van ons bezoek twee jaar geleden. Naast de St Veran kochten we ook zijn Beaujolais Villages, een heerlijke frisse rode wijn.

Daarna werd het wel kouder en ook af en toe mistig, maar wel droog. Dus gingen we weer wandelen, maar ik had ook nog tijd om echte Franse Madeleines te bakken. Volgens het recept van Janneke Vreugdenhil, maar met een derde minder suiker. En zonder oranjebloesemwater, want dat had ik even niet bij de hand. Ook bij de jeugdige achterneef ging het erin als koek.

Bij de wijn hoort natuurlijk ook een lekker kaasje.
Eerder hadden we al wat kaasjes gekocht bij het kaaswinkeltje in het dorp dat eenmaal per week open is en kaasjes van boeren uit de buurt verkoopt.
Op weg naar huis gingen we nog even langs bij de geitenkaasboer voor thuis. Heerlijke schimmelige (en ook minder schimmelige als je dat wilt) geitenkaasjes van de eigen boerderij.
We genieten dus nog even na.

vrijdag 7 oktober 2011

Winterkost?

Na de heerlijke zomer van vorige week is het nu echt herfst. Met ons tegenwoordige verrassingsweer kan het over een week best winter zijn. Dus denken we alvast aan stevige winterkost: boerenkool.
RTL4 had in het journaal een item over boerenkool in NY, want dat is daar momenteel uberhip. Kale, heet het dan. We zien een enthousiaste bioboer in de weer met, volgens mij, groente die eerder palmkool is dan boerenkool. Hoe zit het nu? Wikipedia brengt weer eens uitkomst, boerenkool en palmkool zijn nauw verwant en heten in het Engels allebei Kale: boerenkool heet curly kale en palmkool heet Tuscan kale. Er zijn nog allerlei andere soorten, waaronder een kruising tussen palmkool en boerenkool, Leaf and Spear Kale geheten. En die soort zien we, denk ik, bij RTL.

De koks in New York doen van alles met kale, zoals gevulde pasta. Grappig want al vijf jaar geleden heb ik een recept bedacht van Lasagne met boerenkool.

Palmkool kan ik soms kopen op de biologische markt op de Nieuwmarkt, bij De Versman. Daar kun je heerlijke Ribollito mee maken, een Toscaanse soep. En dan snap je waarom palmkool in het Engels Tuscane kale heet.

En die jenevercocktail met boerenkool moet ik toch ook eens proberen!

dinsdag 4 oktober 2011

Kunst en politiek

Nasrdin Dchar heeft het Gouden kalf gewonnen. Zijn toespraak is een tophit op Youtube en terecht! Recht uit het hart, ontroerend en misschien ook wel confronterend. Want hoe bijzonder is dat nu eigenlijk, dat iemand die moslim is en Marokkaans bloed heeft, een prijs als beste acteur wint? Kennelijk toch nog heel bijzonder, want internet gonst van de prijs en de toespraak. Vanavond mochten drie andere Nederlanders met Marokkaans bloed bij de DWDD reageren: de kunst in de persoon van Abdelkader Benali, de politiek in de persoon van Dibi Tofik en de geslaagde meid (van Halal) in de persoon van Esmaa Alariachi. Ieder had vanuit zijn of haar eigen vak iets te zeggen, waarbij de mening van Esmaa (met hoofddoek in piratenstijl, dat is de nieuwste mode) vooral over Esmaa ging. Zo wilde ze nog wel even kwijt dat ze toch mooi bij de nationale IQ-test gewonnen had bij de BNN-ers. Dibi Tofik werd gevraagd of de politiek nu echt zo belangrijk is voor de emancipatie van de Nederlander met Marokkaanse roots en/of moslim. Tenminste, dat meen ik me te herinneren. In elk geval gingen mijn gedachten vanaf dat punt verder: prima vent, die Tofik, maar hoeveel heeft hij bereikt en wat is de impact van zo’n prijs? Die van zo’n prijs is toch veel groter? Net als die van Najib Amhali, die ons zo enorm kan laten lachen om onze eigen vooroordelen.

En als ik dan verder nadenk, is dat niet alleen zo met vooroordelen tegen moslims/Marokkanen gegaan. De homo is pas echt geaccepteerd geraakt door het optreden van Paul de Leeuw, nadat Albert Mol, Robert Long, Jos Brink en vele anderen het voorbereidend werk hadden verricht. Net zoals Claudia de Breij de lesbienne uiteindelijk als normaal mens over het voetlicht heeft weten te brengen.
Donald Jones was de eerste bekende zwarte Nederlander. Naast vele anderen is Jörgen Raymann nu een van de populairste cabaretiers. Zijn wortels liggen in Suriname en hij is geliefd bij alle bevolkingsgroepen. Kijk maar eens in de zaal.

Kunst raakt de harten van de mensen. Daardoor gaan mensen ook anders denken. Dat is veel effectiever dan welke politieke campagne dan ook, is mijn conclusie.

Zou het toeval zijn dat deze regering de kunst wegbezuinigt?