Kiezen

De laatste zaterdag voor de gemeenteraadsverkiezingen, dus een gezellige drukte op de markt. De Nieuwe socialisten of iets in die geest riepen met borden en krantjes op om niet op Wilders te stemmen. Zelf doen ze kennelijk niet mee, maar zo hebben ze gegarandeerd wel succes. Ik weet zeker dat er in Amsterdam geen enkele stem op de PVV zal worden uitgebracht. Want dat kan niet.

De PvdA deed iets met wat verflenste rozen die ze nog over hadden van de Valentijnsactie, terwijl de VVD een eindje verderop
tersluiks kleine kaartjes met het portret van hun buurtlijsttrekker in je hand probeerde te stoppen. Of het nu plotseling opgevlamd milieubewustzijn is of een voorschotje op de beoogde bezuinigingen, in elke geval vinden ze het zelf ook niet nodig er al te veel papier aan vuil te maken.

De bakfiets van Groen Links stond om de hoek. Daar werden de ballonnen opgepompt. Want Groen Links had ballonnen en kleine molentjes op een stokje. Leuk voor de kinderen natuurlijk, maar die mogen nog niet stemmen.



De robuuste mannen van de SP stonden met stevige versleten boodschappentassen. Vol met pannensponsjes. Sterker nog, met de verbeterde versie van het bekende SP-pannensponsje.

Tja, je hebt kieswijzers en kieskompassen, maar je hebt ook gezond verstand. En als je dan moet kiezen tussen luchtballonnen en molentjes en de verbeterde pannenspons?

Misschien moet Groen Links nog eens nadenken over het campagnemateriaal?

Door weer en wind?

Ik heb het goed voor met de kippen. Daarom koop ik altijd eieren van kippen die buiten mogen lopen. Vrije uitloop of zoals de Fransen zeggen “élevé en plein air” (opgevoed in de openlucht; ik zie dan altijd welopgevoede kippen voor me die met twee woorden spreken, “Cot-Cot”, in dat geval, want ze praten achterstevoren daar.)


Zo hadden we laatst een doosje eieren met de merknaam Buitenei. Geestig nietwaar? Maar ik ben heel erg geschrokken, want ik lees op dat doosje dat die kippen door weer en wind moeten. Dat klinkt toch stukken minder romantisch dan “en plein air”.

Door weer en wind, staande op je pedalen tegen de snijdende noordwestenwind in worstelen om op tijd op school te zijn. Brrrr….

Aan duigen, mijn romantische beeld van kipjes die gemoedelijk op een bloemrijk grasveld lopen te lanterfanten in het zonnetje en zo af en toe eens een lekker wormpje snacken. De werkelijkheid is kei en keihard. Door weer en wind moeten ze!

De twijfel slaat toe. Doe ik er eigenlijk wel goed aan om die eieren te kopen? Zitten die kippen eigenlijk niet veel liever in een centraal verwarmd hok met goede verlichting?

Volgende keer toch maar Volière-eieren kopen?

Is het al mei?

Ik verlang ook erg naar de lente. Maar laten we eerlijk zijn het is nog steeds begin februari. En dan is het winter. Zelf eet graag een beetje met de seizoenen mee, vandaag bv spruitjes. Door tijdgebrek van AH, ipv de prima harde pittige EKOspruiten die ik normaal heb. Raar, die smaak (“van nature een iets zoete smaak”, meldt de verpakking; sinds wanneer zijn spruiten zoet?) Behalve dat ze nergens naar smaakten waren ze binnen de kortste keren veel te gaar. Hoe doen ze dat nu weer, spruiten die sneller gaar zijn?

Inderhaast had G. ook nog een pakje vleeswaar meegenomen dat in de reclame was. Hij eet dat af en toe. Duits gehakt was het. Linksboven op de verpakking zit een stickertje. “Specialiteit van het seizoen.” Ja, eten met de seizoenen is wel een beetje hip aan het worden, dus AH grijpt dat natuurlijk aan om weer een nieuw stickertje toe te voegen. Maar dus niet op die rare zoete seizoensspruiten en wel op het Duitse gehakt.

Het is toch nog lang geen begin mei?

Met burgertjes spelen...

Eigenlijk wind ik me 's ochtends vroeg niet graag op, maar toen ik deze enorme posters op het station zag hangen, gebeurde het toch.
Een grote vent die met autootjes speelt en volwassen vrouw die met poppetjes speelt.
Bah!
Rolbevestigend, daar gaat het natuurlijk om, denkt u. Laat die meid nu eens met autootjes spelen. Ook, natuurlijk, maar dat kan ik 's ochtends vroeg nog wel aanzien zonder te ontploffen.

Waar is dit reklame voor? Om gemeenteambtenaar te worden!
Een ambtenaar is heel erg groot en burgertjes zijn heel erg klein. Zo wordt het beroep aantrekkelijk gemaakt. Ik meen dat het reklamebureau als opdracht had te laten zien dat je als gemeenteambtenaar veel meer invloed hebt dan je denkt. Leuk gedaan ... Maar ik als burgertje laat toch echt niet me me spelen!