ouderwets misselijk

De nieuwe AllerHande. Titel: lange avonden (zonder hoofdletter, want dat is hip). Ondertitel: hartverwarmende gerechten met smaken van vroeger. Ik ruik een lichte spruitjeslucht, en dan niet die van lekkere kort gekookte biologische spruiten, geroerbakt met knoflook, sojasaus en oestersaus, een van de verworvenheden van de moderne tijd.

Ik sla het blad open. van hollandse komaf heet de eerste rubriek (zonder hoofdletters, want dat is hip): kapucijners met piccalilly, huzarensalade, gevulde eieren, … Gevulde eieren??? Die kunnen toch al zo’n twintig jaar niet meer? Een beetje hippe culi wil daar nog niet dood mee gevonden worden. Ik blader wat door.

Hollands van moeder (oeps! Nu heeft Word het woord ‘hollands’ toch een hoofdletter gegeven. Fout! Hollands… nee, shit! Weer een hoofdletter) hollands van moeder, bedoel ik: erwtensoep, zuurkool en hachee krijgen we voorgeschoteld. Ik krijg een beetje het zuur. Daar had ik als kind ook vaak last van. De Sint-special (moet dat nou wel met een hoofdletter, het Groene Boekje schrijft sinterklaasgedicht enz. toch echt met een kleine letter, alleen de goedheiligman zelf krijgt een kapitaal. En hip is het al helemaal niet), sla ik over.

Dan: Hollandse (shit!). Nee, hollandse hapjes. Kaassoesjes en gehaktballetjes, maar voor de rest valt het wel mee. Gelukkig is er tussen de benauwende Oudhollandse keukendampen toch nog een exotisch element te vinden: tamirs vegetarische trots. Tamirs? Wat zijn tamirs? Zijn tamirs vegetarisch? Tapirs wel, dat weet ik. Eens even lezen. Het gaat over die Tivalldingen. Namaakvlees dus, de redding voor de fantasieloze vegetariër. En Tamir blijkt de baas van Tivall te zijn. En die is trots op zijn succes. Tamir is dus een man. Vanwege de hippigheid moet hij het dus ook maar even zonder hoofdletter doen.

Het volgende nummer is het kerstnummer (jawel, dat moet echt met een kleine letter!). Ons wordt alvast het geheim van chipolata beloofd. Chipolatapudding? Ik voel me nu echt ouderwets misselijk worden…