maandag 25 juni 2012

Midzomer

Ik ben weer terug uit Winterswijk. Weer een lang weekend gekookt voor een yogagroep. Een miniretreat van Corine van YogaYatra, , helemaal in het teken van Midzomer. We aten op 21 juni dan ook pastasalade van het Zomerfeest.

Ik heb weer met veel plezier gekookt. Ook deze groep heeft genoten van het komkommersorbetijs van Yvette van Boven. Na de stiltewandeling op zaterdag stonden de rabarbercakejes van Klary Koopmans klaar. Die gingen erin als, nou ja, als cakejes van Klary.

Om te weten hoever de groep is met het programma, zodat ik me daaraan aan kan passen, luister ik meestal. Zijn ze stil, dan zijn ze met de eindontspanning bezig, zingen ze, dan zijn ze klaar met de meditatie. Op een gegeven moment hoorde ik “Oem” zingen op een moment dat ik dat helemaal niet verwachtte. Dat bleek een bromvlieg te zijn. Later hoorde ik dat de bijen in het kattenkruid voor ‘mijn’ keuken het ook zongen. Oemmmmm ... En dan was er die lach… Lachmeditatie? Zo ontstond weer eens een haiku.

Lachmeditatie

of is het de groene specht?

Bijen zoemen “Ohm”

Ik moest toen ik de bijen hoorde, denken aan onze reis naar India, bijna twee jaar geleden. In Varanasi hadden we heerlijk gegeten in een klein familierestaurantje en genoten na met een blikje bier verstopt in oude krant (Varanasi is zo’n heilige stad dat er geen alcohol verkocht wordt, maar toch weer wel als het in een theepot zit of in een oude krant is gerold.)

De zoon des huizes die ons bediende, kwam er gezellig bij zitten. Hij studeerde Frans en hoopte gids te worden. We hadden het over van alles en ook over “Ohm”. Hoe je die klank voelt in je buik, hoe die doorklinkt en overal is.

vrijdag 8 juni 2012

Piment d'Espelette

Hoewel ik een groot deel van mijn boodschappen op de (al dan niet biologische) markt, in de natuurvoedingswinkel of bij de Turk doe, kom ik ook wel eens bij de C1000. Ik heb ook gewoon wc-papier nodig en boterhammenzakjes enzo. En die C1000 wordt eigenlijk steeds leuker. Steeds meer bijzondere producten. Zo stuitte ik vandaag op het Fair Tradeschapje (en dat is weer een ander schapje dan het biologische schapje) Daar stond waarachtig een potje Piment d'Espelette. Sterker nog, biologische Piment d'Espelette. Dus het had ook in het biologische schapje kunnen staan, maar daar stond het dus niet. Dat de de Franse Basken ook al onder het werkgebied van Fair Trade vallen, is nieuw voor mij, maar natuurlijk gun ik hen ook goede arbeidsomstandigheden. Vraag niet wat zo'n potje kost, maar dat deed de cassiere wel, want het stond niet in de kassa. "We krijgen steeds meer nieuwe producten en dan staat het weer niet in de kassa", zuchtte ze.

Natuurlijk wilde ik er vanavond gelijk iets mee doen. In de koelkast lagen nog anderhalve rode puntpaprika, een halve courgette, een stukje aubergine, een bol mozzarella die al op had moeten zijn en verse tijm. De groente heb ik onder ovengrill geroosterd, de paprika's wat langer, zodat ik er het zwartgeblakerde vel vanaf kon halen. Met de mozzarella in blokjes, een paar olijven in plakjes, verse knoflook, blaadjes tijm en natuurlijk een beetje piment d'Espelette in een quichevorm, bekleed met bladerdeeg. Een eitje met een lepel melk losgeklopt erover en een klein halfuurtje in een warme oven. Lekker!

donderdag 7 juni 2012

Komkommersorbetijs van Yvette

(Deze afbeelding is van Yvette van Boven en staat op Red.nl)

Afgelopen weekend mocht ik op de Hof van Kairos weer koken tijdens een yogaweekend van Olga Overmeer . Olga is ook al een Yvette-fan. Dus maakte ik naast eigen recepten, zoals het Marokkaanse stoofpotje ook het een en ander van Yvette.

Zaterdagavond aten we het komkommersorbetijs van Yvette . Dat klinkt een beetje vreemd, maar het is echt zo lekker! Komkommer is natuurlijk ook een vrucht en in dit recept gedraagt hij zich ook als een vrucht. En die zwarte peper geeft er net iets speciaals aan. De vruchtensalade maakte ik met aardbeien in plaats van met frambozen, want die zijn er nog niet. Dat kan dus ook prima. Ik koos toch maar voor munt in plaats van koriander. Sommige mensen vinden koriander echt heel vies, zij proeven een zeepsmaak.

Dit recept leverde weer veel Yvettefans op!

Zondagochtend zaten de deelnemers het recept over te schrijven (en ook nog een paar recepten van mij) en te bladeren in Yvettes boek.

Als de verkoopcijfers van Home Made Zomer in Venray ineens erg stijgen, weet ik wel hoe dat komt.

woensdag 6 juni 2012

Fangedrag...

De afgelopen weken stonden een beetje in het teken van Home Made Zomer van Yvette van Boven. Eerst het aftellen tot 10 mei, de dag dat het boek uitkwam en wachten op het verlossende mailtje van de Javabookshop, dat het klaar lag. Daarna het bladeren en kwijlen bij de foto’s en recepten en natuurlijk, gelijk aan de slag: zelf kwark maken. Fluitje van een cent en lekker! Hoogbejaarde poes Gijs, die ’s ochtends altijd een lepeltje yoghurt of kwark krijgt, vond het ook geweldig.

21 mei was Yvette in het Torpedotheater, in gesprek met Jonah Freud. Leuke avond met ook nog heerlijke hapjes en drankjes van Yvette. Ik heb zelfs mijn exemplaar van Home Made Zomer laten signeren door Yvette. Fangedrag, ik houd er niet van, maar ik kan het niet ontkennen, ik ben een fan van Yvette.

De hartige cake met feta en olijven en de munt-citroenlimonade die ze die avond had meegebracht heb ik gelijk ook gemaakt voor een picknick met collega’s. Dat werd een heel gerieflijke picknick! Lekker op stoelen aan een tafel, geen zoemende beesten of hondenpoep. En droog! Want het viel die dag weer eens met bakken uit de hemel. We hebben wel alle ramen van de vergaderzaal opengezet voor een beetje buitengevoel. Ik kan het u voor zulke dagen aanraden, de indoorpicknick.

Diezelfde week bleken de vlierstruiken ineens enorm geurig te bloeien, zodat ik tussendoor nog even flink wat vlierbloesemlimonade moest maken. Het was hier een complete limonadefabriek.

Daar ben ik weer.

Dat is weer een tijd geleden, dat ik hier iets schreef.

Niet dat ik niets meer mee maak, maar van schrijven kwam het even niet. En een grappig fotootje zet ik dan maar snel even op facebook. Hierbij krijgt u er alsnog twee. Ja, rare bordjes blijven leuk!

Koken doe ik ook nog steeds. Binnenkort daarover meer. En over paardenmelk en komkommerijs.